Donderdag 3 januari diende het kortgeding over een mogelijke ontruiming van het kraakpand aan de pretoriusstraat 28 in Amsterdam. De geschiedenis en omstandigheden van het pand werden ter zitting uitgebreid belicht. Ook aan de rechter werd snel duidelijk, dat er sprake is van een speculatieobject par excellence.
De kraakgroep, die reeds lange tijd in het pand woont, strijdt even lang tegen de dubieuze praktijken van de eigenaren en voor het behoud van het pand als betaalbare huurwoningen. Door deze elementen en het success van hun sociaal project, koos de rechtbank ervoor om de zaak aan te houden in afwachting van de uitkomst van een administratieve procedure rond het zogeheten ‘bouwplan’ van de eigenaren.
Behalve de direct gedaagden, was er nog een grote klup sympathisanten aanwezig bij deze rechtzaak. Gezien de felle campagne rond het pand werd iedereen die niet het woord wilde voeren naar de bekende glazen kooi verbannen, waar de rechtzaak alleen via de geluisdinstallatie te volgen was. Dit deed echter niets af aan de duidelijke aanwezigheid van deze groep.
De laatste reeks eigenaren van de pretoriusstraat 28, de heren Segaar, Van de Laar en Klomp betoogden dat ze nu eindelijk, 2 jaar na de onderhandse aankoop van het pand, alles op zak hadden op hun ‘plan’ uit te voeren, namelijk het verbouwen van het pand tot dure appartementen. Ook zij konden er echter niet omheen om de gore voorgeschiedenis van het pand even aan te halen: zelfs in de dagvaarding werd vernoemd dat ‘ene McCarthy’ tot 2006 eigenaar was. Uiteraard stelden zij, zoals eerder in menige bezwaarprocedures, niks met deze heer McCarthy te maken te hebben.
De bewoners hebben in hun pleidooi, voorgedragen door de woordvoerd(st)ers van de kraakgroep en juridisch onderbouwd door hun advocate, een veel completer beeld geschetst dan de eigenaren lief is. Aan rechter Beukenhorst, niet bepaald een vriend van de kraakbeweging, werd duidelijk gemaakt hoe Joseph Cyrrus McCarthy het pand jaren geleden middels nepbouwplannen aan de woningvooraad heeft ontrokken, hoeveel schijnverkopen daarvoor nodig waren en hoe uiteindelijk dit pand onderwep werd van grootschalige hypotheekfraude die in 2006 tot de executorale veiling van het pand leidde en strafrechtelijke vervolging van McCarthy en sommigen van zijn zakenvrienden tot gevolg had.
Bijzonder nadruk is daarbij gelegd op het feit dat ‘ene McCarthy’ beslist geen onbekende was voor de heren Segaar, Klomp en Van de Laar. Net als bij de verschillenen bezwaarzittingen rond het pand, met name over de eerdere intrekking, op basis van de wet BIBOB, van een tot op de letter identieke bouwvergunning, probeerde hun advocaat Kohne met weinig succes, de vele connecties tussen deze ‘nieuwe’ eigenaren en de mededaders van McCarthy te bagateliseren. Met name de terugtrekking van Pepijn Koch,(een accountant die voor en na de aankoop door de tegenwoordige eigenaren allerlei financieele klusjes heeft gedaan voor McCarthy) als medeeigenaar, deed nogal wat twijfels rijzen.
De kraakgroep haalde ook aan dat er nogal wat vraagtekens te plaatsen zijn bij de integriteit van de maker van de bouwtekeningen, dhr Elbers, een voormalige ambtenaar die na een corruptieaffaire zijn eigen tekenbureau is begonnen. Dit geldt ook voor aannemer Barry van Suijdam, die beweert het pand te willen verbouwen. De eigenaren betoogden, Elbers inderdaad samen met zijn bouwtekeningen ‘geerfd’ te hebben van McCarthy en beweerden dat Van Suijdam eveneens onderdeel van deze package deal geweest is. De kraakgroep kon echter aantonen Dat Van Suijdam wel degelijk bij de kring speculanten hoord die gereld met ondermeer Koch om tafel zit.
Al in al is het de kraakgroep gelukt een hoop twijfels te zaaien rond de beweringen van de eigenaren om nu toch ‘echt te willen verbouwen’, in plaats van een leeg pand met winst alweer binnen dezelfde kring van speculanten te willen doorverkopen. Opmerkelijk is dat zelfs de politieke tegenstelling van ‘winst ten alle kosten’ tegen ‘behoud en herstel van de sociale woningvoorraad’ en de sociale cohesie in de buurt expliciet ter sprake kwam. De eigenaren stelden namelijk, gezien de tegenwoordige prijzen ‘niet in staat te zijn’ om hun sociale verantwoordelijkheid op te nemen. De kraakgroep kon echter duidelijk maken dat het daabij vooral om onwil en grettigheid blijkt te gaan, gezien het feit dat zelfs de Gemeente van mening is dat er een sociale oplossing voor de pretoriusstraat 28 moet komen.
De rechtbank koos uiteindelijk de gemakkelijke weg van een aanhouding van de zaak tot 15 februari 2008, in afwachting van de uitkomst van een procedure over een voorlopige voorziening betreffende de actuele bouwvergunning voor het pand.
H. Tubman, www.indymedia.nl//nl/2008/01/49486.shtml
